Santiago de Compostela każdego roku odwiedza około pół miliona pielgrzymów. Wielu z nich decyduje się na wyjątkową wędrówkę szlakiem nazywanym z hiszpańska Camino de Santiago. Czym właściwie jest Camino? Jak wygląda ta niezwykła pielgrzymka? I dlaczego celem jest właśnie Santiago de Compostela?
Nadejście cieplejszych miesiący to czas ożywienia intensywnych ruchów pilegrzymkowych. W tym czasie ludzie nie tylko wypoczywają, ale także pragną poszukiwać odpowiedzi na najważniejsze pytania. Jedną z takich okazji daje Camino de Santiago (pol. Szlak św. Jakuba). Dlaczego?
Camino. Jak przebiega?
Camino to po prostu sieć dróg prowadzących do hiszpańskiego Santiago de Compostela, miejsca położonego w północno-zachodniej części Hiszpanii, którego zabytek - słynna katedra - została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. To tam też znajduje się grób apostoła św. Jakuba Starszego.
Camino de Santiago to trasa, którą możemy przebyć właściwie z dowolnego kraju w Europie. Z Polski na szlaku do Santiago de Compostela trzeba pokonać drogę, która szacowana jest pieszo na około 4 miesiące.
Jednak Camino można przebyć z lokacji znajdujących się znacznie bliżej miejsca pochówku Jakuba Apostoła. Zazwyczaj pielgrzymi przebywają ów szlak albo z jednego z miejsc w Hiszpanii, Portugalii lub Francji. Jednym z najpopularniejszych szlaków jest Camino Frances czyli Francuska Droga. Prowadzi ona od Saint-Jean-Pied-de-Port. Po drodze pielgrzymi mijają takie miasta jak Pampeluna, Logrono, Burgos czy Leon.
To właśnie możliwość poznania kultury regionów przemierzanych w trakcie pielgrzymki do Santiago de Compostela jest – obok waloru duchowego – jednym z tych doświadczeń, które przyciągają pątników.
Tras do grobu św. Jakuba jest jednak bardzo dużo. Cały czas powstają też nowe. Oznaczane są one specjalnymi wskaźnikami, pokazującymi kierunek wędrówki.
Czy droga do Santiago de Compostela jest ciężka?
Camino to bardzo wymagająca pielgrzymka. Odbywamy ją samotnie lub w bardzo niewielkich grupach. Nie zawsze towarzyszą im duchowni. Bardzo często pątnicy wędrują sami. Jest to bowiem wyjątkowy czas, kiedy można poświęcić się kontemplacji, lepiej zrozumienia samego siebie oraz rozeznać to, do czego zostaliśmy powołani.
W trakcie pielgrzymki sami pątnicy ustalają jej rytm i prędkość. Sami też noszą bagaże. Jednego dnia mogą przejść więcej kilometrów, drugiego mniej. Nie ma tutaj żadnych szczególnych wskazówek. Co więcej – wielu pielgrzymów niekoniecznie deklarują się jako katolicy. Camino de Santiago to bowiem czas medytacji, mający niekoniecznie katolicki charakter.
Na trasie Camino de Santiago bardzo często znajdziemy też liczne schroniska bądź domostwa, w których można przenocować. Pierwszeństwo najczęściej mają pielgrzymi piesi. Są bowiem też tacy, którzy pokonują trasę rowerem, a niektórzy nawet konno lub na ośle.
Jak zaczęły się pielgrzymki do Santiago de Compostela?
Samą kulturę pielgrzymowania na szlaku do Santiago de Compostela ożywił św. Jan Paweł II. W 1982 roku wygłosił tzw. Akt Europejski, w którym wezwał do ożywienia ruchu pielgrzymkowego do grobu św. Jakuba Apostoła.
Tradycja tych pielgrzymek sięga średniowiecza. Wówczas pątnicy wyruszali z własnych domów, by udać się z pielgrzymką do Santiago. Jednak współczesnie nie każdy może sobie pozwoli na długie tygodnie wędrówki. Nie wszyscy też są na to gotowi fizycznie, stąd – o czym już wspomnieliśmy wyżej – trasę Camino można dostosować do swoich możliwości.
Zazwyczaj pątnicy wybierają te trasy, które pozwolą im na pielgrzymkę w trakcie urlopu od pracy lub takie, które odpowiadają ich możliwościom fizycznym.
Katedra w Santiago de Compostela
Centralnym miejscem Santiago de Compostela jest oczywiście przepiękna katedra, stanowiąca perłę stylu romańskiego, choć zbiegają się w niej także inne style architektoniczne. Okres, gdy nadano jej kształt, jaki znamy dzisiaj przypada jednak na średniowiecze, stąd imponuje ona swoim monumentalnym wyglądem.
Zacznijmy jednak od początku, wszak nie byłoby najpewniej tej niezwykłej katedry, gdyby nie grób Jakub Starszego Apostoła. jak to się stało, że znalazł się on na Półwyspie Iberyjskim?
Św. Jakub prowadził na terenie Hiszpanii ewangelizację. W 44 roku zginął jednak śmiercią męczeńską w Jerozolimie, a jego ciało zostało przeniesione do Galicji.
Ciało apostoła, na skutek prześladowań, zostało jednak z czasem porzucone. Odnaleziono je w IX wieku za sprawą eremity Pelayo. Jak mówią przekazy, gdy odkryto niezwykłe znalezisko, z nieba posypał się deszcz gwiazd. Stąd nazwa Compostela czyli „pole gwiazd”.
W miejscu, gdzie złożono ciało apostoła postawiono świątynię. Jednak najwięcej dla niej uczynił król Leonu Alfons III Wielki, który dokonał jej rozbudowy.
Świątynia została zniszczona później przez arabów, a swój obecny kształt zawdzięcza Alfonsowi VI Kastylijskiemu, który rozpoczął jej odbudowę w 1075 roku. Jej konsekracja odbyła się w 1211 roku.
Dzisiaj to jedna z najważniejszych świątyń na mapie światowego katolicyzmu i jedna z najpiękniejszych budowli architektonicznych. W 1985 roku katedra został wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Znajdują się w niej liczne dzieła sztuki, jak słynne puerta de las platerias czyli "Portal Złotników". To wejście do transeptu świątyni, stanowiące wyjątkowy skarb rzeźby romańskiej.
Pielgrzymka szlakiem do Santiago de Compostela jest zatem wielkim wydarzeniem duchowym, szansą na nawrócenie i zmianę swojego życia. To czas wyciszenia, ale także okazja to modlitwy w miejscu, które stanowi namiastkę nieba na ziemi.
